అరుదైన కానుక

నీ పలుకులతో నన్ను కరిగించి

నువ్వు మాత్రం ఎందుకిలా మారావు?

కొండంత మమతను మదిలో దాచి

నా ప్రేమను ఎందుకని కుదించావు?

విరగబూసిన వెన్నెల పూవులతో

ఒక్కసారిగా నిశీధిలోకి నన్ను నేట్టేసావు

అమృతం పంచి నాకు చితిని పెర్చావు

నీ కోపం నా మదిని పక్కదారి పట్టిస్తే

నా ప్రాణం కూడా దారిమల్లదా? ప్రేమ

బీజం నాటి నీవు ద్వేషం పూయిస్తున్న నా

గద్గగా భావనలు ఇంకా ప్రేమాక్షరాలనే

కురిపిస్తున్నాయి... ఇంకా ఎన్నాళ్ళు

కురుస్తాయో !! ఒక్కొక్కోటి గా నువ్వు

పెకిలిస్తున్నా చివరి దాక నీకు నా

మది ఈ ప్రేమాక్షరాలనే సమర్పిస్తుంది

అరుదైన కానుకగా, మనసుతోనే స్పృసించే పరవశం...