పయనం.. ఒంటరి పయనం

కాల చక్రం..

నజ్జవుతున్న బ్రతుకు దొంతరలు ..

పులిమిన కృత్రిమ నవ్వులు

అడుగు జాడల్లెని అడవి

చీకటి, గడిపిన ఆ కొద్ది క్షణాల భారాన్నీ

మోసుకుంటూ.. కాళ్ళీడుస్తూ..

ఒంటరి పయనం...

సుడిగాలిలా..

అంతరాళాల్లోనించి

ఆలోచనల్లో బహిర్గతమవుతావు

ప్రతి పలకరింపూ ఓ తీయని వేటు ..

గుండె ముక్కలు పొదివి పట్టుకుని

ఓ అజ్ఞాతగా.. నన్ను

మోసం చేసుకుంటూ.. తడబడుతూ..

గమ్యమెరుగని ప్రయాణం

మరచాననుకుంటూ..ఏమరుచుకుంటూ..

అలలా వీడలేక.. కలలా మిగలలేక..

బ్రతుకీడుస్తూ..

పయనం.. ఒంటరి పయనం !

Note : నే వ్రాసిన వెళ్ళిపో నేస్తానికి తన స్పందన గా తన మాటలలో పదాలలో దానిని ఇంకొంచెం భావాన్ని అద్ది సున్నింతంగ స్పృశించి తనదైన శైలిలో మెరుగుపరిచి నాకందిచిన ఆత్రేయగారికి (http://aatreya-kavitalu.blogspot.com) ప్రత్యేక ధన్యవాదాలు.

వెళ్ళిపో నేస్తమా

నిన్ను మర్చిపోయాను

యాంత్రిక జీవనంలో

బతుకు పోరాటం సాగిస్తూ

నీ జ్ఞ్యాపకాల దొంతరలను

అణిచివేసాను

కృత్రిమ నవ్వుల్ని పులుముకుని

ముఖస్తుతి మాటలు కలుపుతూ

అడుగు జాడల్లేని అడివిలో

ఒంటరిగా కబుర్లు చెబుతున్నా

నీతో గడిపింది

కొద్ది క్షణాలే అయినా

నాతో పాటు అవి

తోడుగా వస్తూనే ఉన్నాయి

ఏదో ప్రవాహం ఛుట్టుముడుతుంది

అలలతో పాటు అట్టడుగుకి వెళ్తావు

కడలి వలే పొంగుతూ

మరలా సుతిమెత్తగా తాకుతావు

ఏం చెప్పేది

నీ ఒక్కో పలకరింపు

నన్ను బాధించిన వైనం

నీ కన్నీరొలికినా

ఏమి చేయలేని చేతకానితనం!

వెళ్తూ వెళ్తూ

గుండెని సగం కోసి పోయావు

ఇంకో సగం మిగిలిందనా

నలిపేయడానికి తిరిగొచ్చావు?

నీ చాయలు నాపై

ఇకలేవని మొండిగా వాదిస్తానే కాని

అలా నన్ను నెను

మోసం చేసుకుంటున్నాను, తెలుసా?

నిజం చెప్పాలంటే

నిను మర్చిపోతున్నాననుకున్నాను

కాని, ఎంత ప్రయత్నించినా

నిను మర్చిపోలేకున్నాను !!