Friday, September 22, 2017

శ్రావ్యం

ఆ వెచ్చటి కన్నీటిని 
నీ మనసు అణిచేస్తుంది

ప్రవాహంలా సాగే
నీ ఆలోచనలను
ఏ మౌనమో ఖైదు
చేసేస్తుంది

ఏ తోడు చూపిన వేదనో మరి
ఇప్పటికీ నీ భయాలకు
ఊపిరి పోస్తూ ఉంది

ఏ దారి చూడటానికి
ఇష్టపడని నీ కనులు
నిశ్శబ్దంలోనే బిగ్గరగా
రోదిస్తున్నాయి

నీలో అల్లాడుతున్న ఏ భావమో
నెమ్మదిగా నాలోకి దిగుతూ
మాటల తోటలను విత్తుతున్నాయి!!

నిశీధిలో చుట్టుముట్టిన నీ చిత్తం
కప్పబడిన ఎడతెరిపి లేని నీ తలపులు
అంతు చిక్కని కారణం కోసం వెతుకుతూ
నేను, నా కాలం ఇక్కడే నిలబడిపోతున్నాం!!

No comments: