వెళ్ళిపో నేస్తమా

నిన్ను మర్చిపోయాను

యాంత్రిక జీవనంలో

బతుకు పోరాటం సాగిస్తూ

నీ జ్ఞ్యాపకాల దొంతరలను

అణిచివేసాను

కృత్రిమ నవ్వుల్ని పులుముకుని

ముఖస్తుతి మాటలు కలుపుతూ

అడుగు జాడల్లేని అడివిలో

ఒంటరిగా కబుర్లు చెబుతున్నా

నీతో గడిపింది

కొద్ది క్షణాలే అయినా

నాతో పాటు అవి

తోడుగా వస్తూనే ఉన్నాయి

ఏదో ప్రవాహం ఛుట్టుముడుతుంది

అలలతో పాటు అట్టడుగుకి వెళ్తావు

కడలి వలే పొంగుతూ

మరలా సుతిమెత్తగా తాకుతావు

ఏం చెప్పేది

నీ ఒక్కో పలకరింపు

నన్ను బాధించిన వైనం

నీ కన్నీరొలికినా

ఏమి చేయలేని చేతకానితనం!

వెళ్తూ వెళ్తూ

గుండెని సగం కోసి పోయావు

ఇంకో సగం మిగిలిందనా

నలిపేయడానికి తిరిగొచ్చావు?

నీ చాయలు నాపై

ఇకలేవని మొండిగా వాదిస్తానే కాని

అలా నన్ను నెను

మోసం చేసుకుంటున్నాను, తెలుసా?

నిజం చెప్పాలంటే

నిను మర్చిపోతున్నాననుకున్నాను

కాని, ఎంత ప్రయత్నించినా

నిను మర్చిపోలేకున్నాను !!