Monday, December 8, 2008

కలవని రేఖలు

వృక్షం ఒకటే
చెరోవైపు ఎదిగిన కొమ్మలం
ఒకటవాలనుకున్న చుట్టపట్టాలం
సాంప్రదాయ దారాలలో
ఇరుక్కున్న చకోరులం
ప్రయాణం ఒకటే
చేరాల్సిన మజిలీలు వేరు
వీడలేక నువ్వొదిగిన తీరు
నాలో మెదిలే కొద్ది
రాలుతుంది కన్నీరు
ఆత్మ ఒక్కటే
ఎన్నటికి ఇక కలవలేము
నను మరిచిపోతూ నువ్వూ
నిను మరవలేక నేను
మరో తొటలో నిలువలేము
తపస్సు ఒక్కట
కలవని చూపుకి నిదురరాదు
వెన్నల నెలవంక పలకరించదు
నన్ను తాకని ఉషస్సులో
నా జీవితం తెలవారదు
కోరేది ఒక్కటే
అల్లల్లాడిన ప్రాణం అంతమైనప్పుడు
నేల రాలిన ప్రేమ కుసుమం
నే దోసిట పట్టుకుని
నిన్ను నేనూ చేరడం.

4 comments:

Anonymous said...

bavundi krish mee kavitha ....Bangaram

Bolloju Baba said...

చాలా బాగుంది.
మంచి ముగింపునిచ్చారు.
వీలు చిక్కితే ఇవే భావాలతో వ్రాసిన ఈ కవితను చదవండి.
http://sahitheeyanam.blogspot.com/2008/11/blog-post_25.html

రాధిక said...

చాలా బాగుంది

ఆత్రేయ కొండూరు said...

వంశీ

ఆంగ్ల సంవత్సర శుభాకాంక్షలు