ఓ వేసవి సాయంత్రం -హేమంతంలో మనం కలుసుకున్న
సంధ్య గుర్తువచ్చింది.
ఆ రోజు -
నీకోసం మన ప్రేమని రహస్యంగ ఉంచమన్నావు
గడిపిన మధుర క్షణాలను మర్చిపోమన్నావు
అదే ఇప్పుడు దహించివేస్తుంటే
నా గొంతు మూగబోతుంది.
అందరూ చేరి ఏమైందని అడుగుతున్నా
మౌనమే రజ్యమేలుతుంది.
అయినా సరే -
ఇంత నిశ్శబ్దంలోనూ నా గుండె చప్పుడు
చాలానే చెప్పింది వాళ్ళకి!!
3 comments:
mee dachaleni premani chadivina taruvata prati hrudayalam lo enno nissabda sabdalu untayo anipinchindi. lovely poem. new poem epudu post chestunaru
-Sathish
@Sathish
prati hrudayam tana nechcheli kosam tapistune untundi mitrama. aa edabatulo matalu mounanni veedakapoyina chuttu unna prapancham pasigattagalugutundi. inko rakanga cheppali ante antarvedanani gunde matala dvara kakunda bhaavala dvara teliyachestundi. thanks for visiting. :)
mansulo ni badha ni mounamga bharinchatam sadyamemo kani ...nee mounamae anni cheppestundi andariki..idi nijamae...bavundi :)
Post a Comment